ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
*Δεκάδες χιλιάδες λαού συνόδευσαν τον Γρηγόρη Λαμπράκη στην
τελευταία του κατοικία
Γράφει ο κ. ΧΡΗΣΤΟΣ ΧΡΗΣΤΙΔΗΣ*
Η άνοιξη του 1963 αποτελεί μία από τις πλέον μεστές γεγονότων περιόδους
της σύγχρονης ελληνικής Ιστορίας. Ύστερα από μήνες σφοδρότατων συγκρούσεων
μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης στο πλαίσιο του Ανένδοτου Αγώνα, πλέον και
οι σχέσεις ανάμεσα στον πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή και τα Ανάκτορα
έβαιναν ολοένα οξυνόμενες.
Πέρα, όμως, από το πεδίο της
πολιτικής αντιπαράθεσης, έντονος αναβρασμός επικρατούσε και σε επίπεδο
κοινωνίας. Τον Απρίλιο του 1963, στο επίκεντρο της επικαιρότητας βρέθηκαν δύο
ζητήματα: η οργάνωση της πρώτης Μαραθώνιας Πορείας Ειρήνης και οι διαδηλώσεις
γύρω από το ζήτημα των πολιτικών κρατουμένων, με αποκορύφωμα τα επεισόδια σε
βάρος της βασίλισσας Φρειδερίκης από διαδηλωτές στο Λονδίνο. Πρέπει βέβαια να
επισημανθεί ότι, από τις εν λόγω πρωτοβουλίες, είχε εξαρχής λάβει αποστάσεις η Ένωση
Κέντρου, υπό τον φόβο του στίγματος της «συνοδοιπορίας», της ταύτισής της
δηλαδή με την Αριστερά. Άλλωστε, τα αιτήματα της Αριστεράς, που αποτελούσαν
κινητήρια δύναμη για τις δράσεις αυτές– αποφυλάκιση των πολιτικών κρατουμένων,
κατάργηση των έκτακτων μέτρων και ανάπτυξη του κινήματος της ειρήνης– απείχαν τόσο από τη ρητορική όσο και από την
ιδεολογική πλατφόρμα της τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης, ιδίως δε του αρχηγού
της Γεωργίου Παπανδρέου.