*Ο αρχηγός της Επανάστασης του 1909 συνταγματάρχης Νικόλαος Ζορμπάς
(φωτογραφία από τα αρχεία του ΕΛΙΑ)
Γράφει ο Αντιστράτηγος ε.α.
Κωνσταντίνος Πατιαλιάκας
Με τη λήξη της πρώτης δεκαετίας του 20ου αιώνα και ενώ παλλαϊκή
διατυπωνόταν η αξίωση στην Ελλάδα για μια βαθειά τομή στην κοινωνική και
πολιτική ζωή της χώρας, η κατάσταση που επικρατούσε ήταν συνώνυμη του χάους.
Ο Βασιλεύς και οι Κυβερνήσεις
είχαν πολιτευθεί με τέτοιο τρόπο, ώστε ήταν αδύνατη η εξέλιξη προς
προοδευτικότερες κοινωνικές δομές. Η οικονομία βρισκόταν σε αδιέξοδο, τα
ατομικά, πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα σε νηπιακή ηλικία, τα εθνικά θέματα
σε κρίσιμη καμπή και ο στρατός αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα οργάνωσης,
διοίκησης, πειθαρχίας, εκπαίδευσης και εξοπλισμού. Επί πλέον διατυπώνονταν
καθημερινά από τη Τουρκία απειλές κατά της εδαφικής ακεραιότητας της Ελλάδας,
εξαιτίας του Κρητικού και του Μακεδονικού, που είχαν δημιουργήσει μεγάλο
εκνευρισμό και ανησυχία στην κοινή γνώμη.
Η καθολική λαϊκή δυσφορία δεν άφηνε, όπως ήταν
φυσικό, ανεπηρέαστους τους Μόνιμους Υπαξιωματικούς και κατώτερους Αξιωματικούς
του στρατεύματος οι οποίοι, εκτός από το γεγονός ότι πιέζονταν από το αφόρητο
ασφυκτικό κλίμα του κοινωνικού και πολιτικού αδιέξοδου, που επικρατούσε στην
Ελλάδα, είχαν και ιδιαίτερους λόγους δυσφορίας, λόγω της κακής κατάστασης στο στράτευμα.