Γράφει ο κ. Κωνσταντίνος Πατιαλιάκας, Αντιστράτηγος ε.α.
Με τον τερματισμό του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου
οι Δυτικοί αντιμετώπισαν έναν ενοχλητικό πονοκέφαλο. Τα Γερμανικά στρατεύματα είχαν
αρχίσει να αποχωρούν από τα κατεχόμενα εδάφη της Ρωσίας, τα οποία καταλάμβαναν
οι Μπολσεβίκοι. Οι Δυτικοί ήθελαν να προλάβουν, πριν το κομουνιστικό καθεστώς
της Ρωσίας, που αντιμετωπίζονταν ως ένα είδος επιδημίας, λάβει ανησυχητικές διαστάσεις
εξάπλωσης.
Για να
προστατεύσει το δικό της φιλελεύθερο σύστημα η καπιταλιστική Δύση έπρεπε να
αντιδράσει, να δημιουργήσει έναν φραγμό, μια «υγειονομική ζώνη», από τη Βαλτική
μέχρι την Μαύρη Θάλασσα και να εμποδίσει την εξάπλωση της «αρρώστιας» προς
Δυσμάς και Νότο. Παράλληλα με την αποβίβαση στρατευμάτων της Αμερικής, της
Βρετανίας και της Ιαπωνίας σε εδάφη της Σιβηρίας, αποφασίσθηκε από τους
Συμμάχους η κατάληψη εδαφών της Νότιας Ρωσίας από Γαλλικά στρατεύματα. Επειδή η
Γαλλία αντιμετώπιζε οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά προβλήματα, καθώς και
προβλήματα αποστολής στρατευμάτων, ζητήθηκε η συμμετοχή και άλλων κρατών της
Ευρώπης, μεταξύ των οποίων και της Ελλάδας.