*Χιόνι σε όλα τα μέτωπα, με επακόλουθο τα κρυοπαγήματα.
Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης
Ο Φλεβάρης του 1949, ήταν ένας δραματικός
μήνας. Ο εμφύλιος μαίνονταν. Η Ελλάδα πνιγμένη στο αίμα από το 1946. Οι
συνθήκες τραγικές και για τους στρατιώτες που πολεμούσαν να καταστείλουν την
ανταρσία και για τους αντάρτες, που προσπαθούσαν να γαντζωθούν στα βουνά,
πιστεύοντας στη δική τους νίκη. Συνθήκες κακουχίας για τους μεν, αλλά συνθήκες
κακουχίας και για τους δε.
Το
μίσος κυριαρχούσε στη χώρα. Αλλά και το πείσμα για νίκη ήταν μεγάλο. Όμως
πολλές φορές οι συνθήκες δημιουργούσαν ανυπέρβλητες δυσχέρειες, επάνω στα
βουνά, όσο και αν ήθελαν οι μαχητές ένθεν κακείθεν, να φέρνουν εις πέρας τις
αποστολές τους.
Επειδή
σήμερα η απόσταση του χρόνου μας κάνει να ξεχνάμε τι συνέβη τότε (και δεν
πρέπει να συμβεί ξανά στη χώρα ποτέ) και επειδή οι νεώτεροι δεν γνωρίζουν, θα
αφηγηθούμε σήμερα τι συνέβη μια τρομακτική νύχτα στα βουνά της Ρούμελης, το Φλεβάρη
του 1949.
Φθιώτιδα.
Πιο πάνω από τη Μεγάλη Κάψη. Στην περιοχή λόγω του ορεινού και δασωμένου
εδάφους δρούσαν αντάρτες. Το 630 Τάγμα Πεζικού, με διοικητή τον ταγματάρχη
Ιωάννη Αργυρόπουλο, είχε εντολή να πραγματοποιήσει εκκαθαριστικές επιχειρήσεις
και να καταλάβει την τοποθεσία Πικροβούνι με υψόμετρο 1512 μ.