*"Ανταρτόπληκτοι" της Ηπείρου, ξεριζωμένοι από τα χωριά τους...
Γράφει ο Παντελής Στεφ.
Αθανασιάδης
Ο
εμφύλιος πόλεμος 1946-49, υπήρξε πολύ σκληρός. Βιαιότητες πολλές φορές αδικαιολόγητες
σημειώθηκαν και από τις δύο πλευρές και το αίμα που χύθηκε έκανε το κλίμα
αφόρητο. Οι καταστροφές που προκλήθηκαν στις υποδομές της χώρας, δεν επέτρεψαν
την ανάπτυξή της, επί μία δεκαετία, όταν οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες έκαναν
άλματα αμέσως μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η ιστοριογραφία δίνει βάρος και
λογικά, στην εξιστόρηση μαχών που κόστισαν ζωές, σαμποτάζ που άφηναν ερείπια,
αντεκδικήσεων που συντηρούσαν το μίσος και πολιτικού αμοραλισμού που εξαγρίωνε
τα πολιτικά ήθη. Ο εμφύλιος πόλεμος είναι κάτι που πρέπει να λησμονούμε και να
το προσπερνούμε;
Όχι, είναι η απάντηση. Η μελέτη όλων
των πτυχών του βοηθάει στον εντοπισμό των λαθών, ώστε να αποφεύγεται η
επανάληψή τους.
Ωστόσο, όπως ανάμεσα στα άνθη του
κακού ανθίζουν και όμορφα λουλούδια, έτσι και στα πολλά και ποικίλα περιστατικά
του εμφυλίου, τα μικρά και τα μεγάλα, μπορούμε να απομονώσουμε και ελάσσονα
γεγονότα, που μπορούμε και πρέπει να προβάλουμε, παράλληλα με τα άσχημα και
δραματικά γεγονότα, που δεν τιμούν κανέναν.