*Οι σκληρές συνθήκες στα βουνά
*Η καθημερινότητα στο μέτωπο
*Από τα ημερολόγια ταγμάτων πεζικού
Γράφει
ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης
Ο εμφύλιος πόλεμος, είναι κατάρα για όλα τα
έθνη. Η Ελλάδα βασανίστηκε πολύ από τον τελευταίο εμφύλιο των ετών 1946-1949.
Χωρίσθηκε στα δυο. Μάτωσαν τα παιδιά της. Γέμισε η χώρα τάφους. Αναγκαστική
προσφυγιά για πολλούς. Καταστράφηκαν πολλές υποδομές της χώρας, όταν οι άλλες
χώρες της Ευρώπης μετά το Β’ Παγκόσμιο
Πόλεμο προχωρούσαν με αλματώδη βήματά την ανάπτυξή τους.
Η ζωή
στο μέτωπο και στις δύο αντίπαλες μερίδες, ήταν
δραματική. Μάλλον πιο δραματική για την μερίδα των ανταρτών, που
αντιμετώπιζαν τα δραστικά πυρά του στρατού, την έλλειψη πυρομαχικών πολλές
φορές, την ψείρα και την πείνα. Η πείνα συχνά τους θέριζε…
Αλλά
και οι στρατιώτες που πολεμούσαν, ζούσαν σε καθεστώς διαρκούς ανασφάλειας.
Νάρκες παντού, ανατίναζαν αυτοκίνητα και σκότωναν όσους τις πατούσαν ανύποπτοι.
Γύρω τους σαν φαντάσματα υπήρχαν αντάρτες αθέατοι, έτοιμοι να τραβήξουν τη
σκανδάλη. Φόβος απλώνονταν παντού…