ΣΤΙΣ 29 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1944 ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΤΑΙ ΜΕ ΜΑΧΗ ΤΟ ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟ- Η ΠΡΩΤΗ ΠΟΛΗ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

*Ο λαός του Διδυμοτείχου ετοιμάζεται να γιορτάσει την απελευθέρωση της πόλης. 

Έφιπποι στα άσπρα άλογα ο Μιχαήλ Παρασχίδης και ο Ανέστης Τάσιογλου, στελέχη του ΕΑΜ.

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

         29 Αυγούστου! Μια σημαντική επέτειος, που πέρασε απαρατήρητη. Μιλάμε για την απελευθέρωση της πόλης του Διδυμοτείχου από τα ναζιστικά στρατεύματα Κατοχής τη μέρα αυτή του 1944.

          Ήταν η πρώτη πόλη στην κατεχόμενη Ευρώπη, που απελευθέρωσαν  οι δυνάμεις της Αντίστασης, πολεμώντας με τους Γερμανούς.

          Το απόγευμα της προηγούμενης μέρας 28 Αυγούστου 1944 είχαν απελευθερωθεί οι Φέρες του Έβρου, όταν οι Γερμανοί κυκλώθηκαν από πλήθος λαού πολιτών και κυρίως νεολαίας. Αντιλαμβανόμενοι το μάταιο της συνέχισης ενός αγώνα που είχε αρχίσει να χάνεται, παραδόθηκαν αυτοβούλως.

          Στο Διδυμότειχο όμως, όπου υπήρχε σημαντική δύναμη Γερμανών  χρειάστηκε να διεξαχθεί μάχη μεταξύ των ανταρτών της Αντίστασης και των ναζιστών. Επρόκειτο για το 81 Σύνταγμα του ΕΛΑΣ με καπετάνιο τον Βαγγέλη Κασάπη (Κρίτωνα).

Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ- Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΘΛΙΒΕΡΗ ΕΠΕΤΕΙΟΣ

ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://www.tovima.gr/world/article/?aid=415783&wordsinarticle=Τομαή

*Η μεγάλη πυρκαγιά, που κατέστρεψε τη Σμύρνη

*Η συνομιλία του Ελευθέριου Βενιζέλου

με τον άγγλο υπουργό Εξωτερικών

όταν τα τουρκικά στρατεύματα εισέβαλαν στη Σμύρνη

«Οπότε επέρχεται η συμφορά µας αφήνετε»

Ο µετέπειτα πρόεδρος της Τουρκίας Ισµέτ Ινονού

αποκαλύπτει άγνωστες λεπτοµέρειες

για την καταστροφή του 1922

Της κ. ΦΩΤΕΙΝΗΣ ΤΟΜΑΗ*

 Εναν αιώνα σχεδόν µετά την καταστροφή της Σµύρνης η ερµηνεία των γεγονότων της περιόδου παραµένει επίκαιρη, όπως απέδειξε η προ µερικών µόνο ετών αιρετική προσέγγιση που επιχειρήθηκε διά των σχολικών εγχειριδίων. Αυτά, για τη χώρα µας. 

Για τη γείτονα που γνωρίζει καλά πότε να σιωπά και πότε να βρυχάται (βλέπε τελευταίες απειλητικές δηλώσεις Ερντογάν προς την ΕΕ σε περίπτωση ανάληψης της Προεδρίας της από την Κυπριακή ∆ηµοκρατία), το 1922 παραµένει ορόσηµο και σταθερή αναφορά του τουρκικού εθνικισµού και της τουρκικής αλαζονείας όπως αυτή εκδηλώνεται σήµερα. Το 1922 στοίχειωνε για δεκαετίες την ιστορική µνήµη των δύο λαών, ελληνικού και τουρκικού, νοµιµοποιώντας ακόµη και σε περιόδους συµφιλίωσης τη µεταξύ
τους αντιπαλότητα.