Παρασκευή 28 Ιουνίου 2013

H ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΑΜΑΛΙΑ, ΟΙ ΑΣΧΗΜΟΙ ΟΙΩΝΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΑΝΘΗ ΤΗΣ ΡΟΔΙΑΣ …



Της Δήμητρας Φώτου 

          Όταν η  βασίλισσα Αμαλία έφτασε  στην Αθήνα, οι Έλληνες αντίκρισαν στο πρόσωπό της το κάλλος της αναδυόμενης Αφροδίτης, που αποτίναξε τους ζυγούς της σκλαβιάς, όπως σημείωνε ο ποιητής Αλέξανδρος Ραγκαβής, που έγραψε τότε: «Ης η σπανία τότε καλλονή ήν εορτής το ωραιότερον κόσμημα, ώστε ότε την είδον εξελθούσαν της λέμβου πολλοί είχον διά στόματος την Αναδυομένην της αρχαιότητος ».        
          Ο Ραγκαβής διετέλεσε αργότερα και προσωπικός διερμηνέας της βασίλισσας.
          Το περί κάλλους της βασίλισσας σηκώνει όμως πολύ συζήτηση, αφού ο ποιητής Ραγκαβής εκθείασε την ωραιότητα του προσώπου της, από την άλλη όμως, ο Γάλλος συγγραφέας Γκουστάβ  Φλομπέρ όταν επισκέφτηκε  την Αθήνα, φρόντισε να διαλύσει κάθε υπόνοια ομορφιάς, που ήθελαν οι Έλληνες για την βασίλισσα τους…

Τετάρτη 26 Ιουνίου 2013

Η υποτίμηση της δραχμής, το 1953

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ                                                                                                           http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_23/06/2013_524520
*Πρώτο θέμα σε όλες τις εφημερίδες της 10ης Απριλίου 1953 η υποτίμηση

*Η μετάβαση στην ανάπτυξη της οικονομίας
περιελάμβανε μεταρρυθμίσεις
και αποκατάσταση του ρόλου της αγοράς
60 χρόνια πριν


Του κ. Πάνου Καζάκου*

          Καθώς ολοκληρωνόταν η ανασυγκρότηση της χώρας με το τέλος του Εμφυλίου, οι κυβερνήσεις έπρεπε να στρέψουν την προσοχή τους σε δύο μείζονα ζητήματα- στη σταθεροποίηση και στην ανάπτυξη της οικονομίας.
          Η νομισματική μεταρρύθμιση της 9ης Απριλίου 1953 και η δέσμη συμπληρωματικών μέτρων και πρωτοβουλιών που τη συνόδευσαν, εγκαινίασαν μια νέα εποχή στην οικονομική πολιτική. Κάπως σχηματικά, σηματοδότησαν τη μετάβαση από τη διαχείριση της υπανάπτυξης (και, συναφώς, της φτώχειας και εξάρτησης από ξένους πόρους) στην αναζήτηση και αξιοποίηση δυνατοτήτων και ευκαιριών.
          Η πολιτική εκείνη, που συνδέθηκε με το όνομα του Σπύρου Μαρκεζίνη, έχει ενδιαφέρον και λόγω της οικονομικής συγκυρίας στη σημερινή Ελλάδα, όπου πολλοί απαιτούν την επιστροφή στη δραχμή. Αλλά, στη δεκαετία του ’50 η υποτίμηση αποτέλεσε μέρος μιας στρατηγικής υπέρβασης του status quo, ενώ σήμερα ο κίνδυνος είναι να αποτελέσει μέσο για την (αδύνατη εν τέλει) προάσπισή του!

Σάββατο 22 Ιουνίου 2013

ΕΝΑΣ ΞΕΧΑΣΜΕΝΟΣ ΗΡΩΑΣ ΤΗΣ ΓΡΑΒΙΑΣ, ΖΩΝΤΑΝΕΥΕΙ ΣΕ ΣΚΙΤΣΟ!!!

*Ο Ανδρέας Παπαλεξόπουλος στο σκίτσο του Μαρλά, που δημοσιεύθηκε τον Ιανουάριο του 1888 στο περιοδικό "Φιλολογική Ακρόπολις"

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Ο Ανδρέας Παπαλεξόπουλος, ήταν ένα παλληκάρι 30 ετών, όταν μαζί με τον Οδυσσέα Ανδρούτσο, κλείστηκαν στο  χάνι της Γραβιάς, 120 νοματαίοι όλοι κι όλοι και αντιμετώπισαν με επιτυχία τα στρατεύματα του  Ομέρ Βρυώνη, στην μάχη, που έγινε στις 8 Μαΐου του 1821.
          ‘Όταν ηττήθηκαν οι Έλληνες στη μάχη της Αλαμάνας και βρήκε  μαρτυρικό θάνατο του ο Αθανάσιος Διάκος, ο τουρκικός στρατός με τον Ομέρ Βρυώνη επικεφαλής δύναμης 9.000 ανδρών καθώς και πυροβολικού, σκόπευε από τη Λαμία να περάσει και να επιτεθεί στην επαναστατημένη Πελοπόννησο. Κατεβαίνοντας νοτιότερα, συνάντησε μια μικρή ομάδα 120 ανδρών με αρχηγό τον Οδυσσέα Ανδρούτσο, που είχαν οχυρωθεί μέσα σε ένα παλιό χάνι, που όλοι τον γνώριζαν με το όνομα το Χάνι της Γραβιάς. Έγιναν άγριες μάχες και οι Έλληνες κάνοντας μια ηρωική έξοδο διέφυγαν.
          Οι Τούρκοι είχαν 330 νεκρούς και 800 τραυματίες μέσα σε λίγες ώρες συγκρούσεων. Οι Έλληνες έχασαν 6 παλληκάρια. 

Τετάρτη 19 Ιουνίου 2013

Η γέννηση της γενοκτονίας


*Ο Ραφαέλ Λέμκιν 


Του Ηλία Μαγκλίνη

          Γενοκτονία: εκ του «γένος» και «κτείνω» (σκοτώνω). Σύνθετη ελληνική λέξη για την οποία πολλή κουβέντα γίνεται τελευταία: το εβραϊκό Ολοκαύτωμα, η αναγνωρισμένη από την ελληνική Βουλή Γενοκτονία του Ποντιακού και Μικρασιατικού Ελληνισμού ή η Αρμενική Γενοκτονία και οι αντιδράσεις της Τουρκίας απέναντι σε ξένα Κοινοβούλια που την αναγνωρίζουν.         
          Αρνητές γενοκτονιών, νομοσχέδια που προβλέπουν την ποινικοποίηση της άρνησης μιας γενοκτονίας- έννοια απόλυτα συνυφασμένη με τον ταραγμένο 20ό αιώνα, η οποία μας ακολουθεί ακόμα. Πώς όμως και πότε ακριβώς προέκυψε ως όρος;
          Εδώ υπάρχει ένα μικρό παράδοξο. Παρότι ελληνικός όρος, δεν χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στα ελληνικά, αλλά στα αγγλικά (genocide). Το 1944, στο βιβλίο «Η διοίκηση του Άξονα στην κατεχόμενη Ευρώπη», ο Αμερικανός νομικός Ραφαέλ Λέμκιν χρησιμοποίησε για πρώτη φορά τον νεολογισμό «γενοκτονία» ανατρέχοντας για τη δημιουργία του στην ελληνική γλώσσα. (Είχε προτείνει και έναν εναλλακτικό όρο, αντλημένο επίσης από την ελληνική γλώσσα: «εθνοκτονία».) Ήδη από το 1933, σε ένα διεθνές συνέδριο, ο Λέμκιν είχε προτείνει τη θέσπιση διεθνούς συνθήκης που θα προέβλεπε την τιμωρία κάθε είδους επιθέσεων εις βάρος εθνικών, θρησκευτικών και εθνοτικών ομάδων.

Κυριακή 16 Ιουνίου 2013

1821: Οι βουλευτές ως συντεχνία τότε και τώρα...

*Από τα Αρχεία της Ελληνικής Παλιγγενεσίας


Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Τα λίγα τελευταία χρόνια, υπήρξαν απαξιωτικά για την έννοια του Κοινοβουλευτισμού στην Ελλάδα, τόσο εξαιτίας της συμπεριφοράς ορισμένων βουλευτών, όσο και εξαιτίας της υποκατάστασης της συνολικής πολιτικής βούλησης στον τομέα της νομοθεσίας από τις απαιτητικές αξιώσεις και εντολές των δανειστών μας, ακόμα και όταν παραδέχονται λάθη.
          Η σοβούσα οικονομική κρίση έδωσε στο λαό την εντύπωση, ότι οι βουλευτές συμπεριφέρονται ως κλειστή συντεχνία, που αγωνίζεται να περιφρουρήσει τα συμφέροντά της, ενώ για το λαό νομοθετεί έστω και κατά πλειοψηφία και όχι ομόφωνα, μέτρα ανάλγητα και εξοντωτικά.
          Ήταν όμως πάντα έτσι; Αν εξαιρέσουμε την εποχή των Βαλκανικών Πολέμων στην οποία αρκετοί βουλευτές έδωσαν αξιοσημείωτα παραδείγματα φιλοπατρίας (Βλέπε σχετικά στη θέση http://sitalkisking.blogspot.gr/2012/06/1912.html   ) η ιστορία λιγότερα  δείγματα υψηλού πατριωτισμού και ανιδιοτέλειας, έχει να μας δώσει.

Τετάρτη 12 Ιουνίου 2013

Ο Τουρκοφάγος, που έσωσε έναν Αλβανό!!!


*Το σύμπλεγμα των αδελφών Φυτάλη από το περιοδικό "Αθηναΐς" του 1876





*Το μοναδικό παράδειγμα
 ενός γενναίου ήρωα, στη μάχη
         


Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης


          Ο Νικήτας Σταματελόπουλος ή Νικηταράς ο Τουρκοφάγος, είναι ένας, από τους πλέον σεμνούς και αδικημένους ήρωες της Εθνικής Εθνεγερσίας, αν και υπήρξε ένας αποφασιστικός αγωνιστής με μεγάλη συμμετοχή σε μάχες.
          Ήταν ανεψιός του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, που τον ακολούθησε πιστά στους εθνικούς αγώνες, Εξαιτίας της γενναιότητας και της ευτολμίας του από τη αρχή της Επανάστασης απέκτησε το προσωνύμιο Τουρκοφάγος και μ’ αυτό σκόρπιζε τον τρόπο και το αίσθημα της ήττας στους εχθρούς.
          Αυτό συνέβη, όταν ο Νικηταράς, που κρατούσε με 200 άντρες τα Άνω Δολιανά, κατάφερε να εξουδετερώσει 6.000 Τούρκους. Επειδή έπεσαν σ' εκείνη τη μάχη πολλοί Τούρκοι από το σπαθί του, οι άντρες του τον κόλλησαν το παρατσούκλι Τουρκοφάγος. Και μ’ αυτό άρχισε να γίνεται  γνωστός σε όλο τον Ελληνισμό.

Κυριακή 9 Ιουνίου 2013

Η δύσκολη γέννηση και πορεία ενός κράτους- Νέο βιβλίο

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ


 *Το βιβλίο του Κώστα Κωστή


*Σύντομη αλλά πλήρης και κατανοητή
περιήγηση στη νεότερη Ελλάδα

Της Όλγας Σελλά

          «Ημείς δε, αν και ζώμεν εν τω ενεστώτι, εγεννήθημεν όμως προ πολλών αιώνων, και των αιώνων τας αύρας αναπνέομεν. Αυταί αι ιδιοτροπίαι μας, και αι φαντασίαι μας, και αι προπετείς αξιώσεις, μαρτυρούσιν, ότι είμεθα les enfants gâtés de l’ histoire», έγραφε ο Σπυρίδων Ζαμπέλιος το 1856 στο περιοδικό «Πανδώρα».
          Όπως ο ίδιος εξηγεί λίγο πιο κάτω, στο ίδιο κείμενο, enfant gâté σημαίνει «διά χαϊδευμάτων κακομαθημένου ή διεφθαρμένου παιδίου, όπως ήδη τινές των κατά την Ευρώπην συγγραφέων ωνόμασαν ημάς», εμάς τους Ελληνες. Από τον Σπυρίδωνα Ζαμπέλιο δανείζεται τον τίτλο του νέου του βιβλίου ο καθηγητής Οικονομικής και Κοινωνικής Ιστορίας στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών, Κώστας Κωστής, που πρόσφατα ανέλαβε και επικεφαλής του Megaron Plus, του θεσμού του Μεγάρου Μουσικής που μας φέρνει σε επαφή με τη σύγχρονη σκέψη και τους σύγχρονους δημιουργούς.

Τετάρτη 5 Ιουνίου 2013

Ο «άμοιαστος» πολιτικός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
*Ο "'άμοιαστος" Κωνσταντίνος Μητσοτάκης


*Οι εκ βαθέων εξομολογήσεις
του πρώην πρωθυπουργού
στον βιογράφο του

Του Πάσχου Μανδραβέλη

          Μέχρι σήμερα η ιστορία στην Ελλάδα παραγόταν μόνο από τα επίσημα κείμενα ή αυτά που άφηναν ως παρακαταθήκη οι πρωταγωνιστές της, ακολουθώντας την αιώνια ρήση του Ουίνστον Τσόρτσιλ, «η Ιστορία θα είναι καλή μαζί μου γιατί σκοπεύω να τη γράψω».
          Σπανίως γίνονταν κτήμα του ευρύτερου κοινού μικρές πτυχές της ανεπίσημης ιστορίας, όπως είναι καθημερινά συμβάντα της ζωής πολιτικών που διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της πορείας της χώρας, ή εξομολογήσεις για αποφάσεις που σημάδεψαν τον τόπο. Και όμως, αυτά τα μικρά συμβάντα της Ιστορίας είναι πολύ χρήσιμα για να αποκτήσουμε πληρέστερη εικόνα για το παρελθόν μας.
          Υπό αυτή την έννοια είναι πολύτιμο το βιβλίο που έγραψε και κυκλοφορεί αύριο ο καθηγητής του Παντείου κ. Θανάσης Διαμαντόπουλος με τίτλο «Το πορτρέτο ενός ηγέτη. Από την ιστορία του Μητσοτάκη στον Μητσοτάκη της Ιστορίας» (πρόλογος Μίμης Ανδρουλάκης, εκδ. Πατάκη). Αποκαλύπτει πτυχές της Ιστορίας όχι δίκην κουτσομπολιού, αλλά σκιαγράφησης των προσωπικοτήτων που διαμόρφωσαν την Ιστορία.

Κυριακή 2 Ιουνίου 2013

Η γενιά του ’68 και οι κληρονόμοι της

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_26/05/2013_521752
*Η γενιά που ταυτίστηκε με την εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1968



*Η ιδεολογία του Μάη ήταν εξόχως ατομοκεντρική,
με ιδιαίτερα μεγάλη επιρροή
στον χώρο της διανόησης και των ιδεών


Του κ. Νίκου Κ. Αλιβιζάτου*

          H τρέχουσα οικονομική κρίση κλονίζει το νεοφιλελεύθερο oικοδόμημα και μαζί του τα ιδεολογικά στερεότυπα των τελευταίων δεκαετιών. Η ιδεολογία του New Deal ξανακερδίζει έδαφος στις Ηνωμένες Πολιτείες και ο Κέυνς φαίνεται να «επιστρέφει» στην Ευρώπη.     Ταυτόχρονα, εκεί που θα περίμενε κανείς ότι θα ανθήσει η εμβληματικότερη μεταπολεμική γενιά στον χώρο της διανόησης, η γενιά του ’68, έχει συρρικνωθεί στα σκέρτσα του Σλ. Ζίζεκ και κατ’ ουσίαν αποσύρεται από το προσκήνιο.
          Αφήνει τίποτα πίσω της; Η πραγματική συμβολή της στη διαμόρφωση των ατομικών και των συλλογικών προτύπων του καιρού μας, είναι άραγε ανάλογη προς τον θόρυβο, που κατά καιρούς προκάλεσε;
          Ποια είναι όμως η γενιά του ’68; Πρόκειται, κατ’ αρχάς, για τους πρωταγωνιστές της παρισινής εξέγερσης: γεννημένος το 1946, ο γνωστότερος από αυτούς, δηλαδή ο Ντανιέλ Κον Μπεντίτ, ήταν το 1968 μόλις 22 χρόνων. Λίγο πρεσβύτεροι ήταν οι φιλόσοφοι/διανοούμενοι της παρέας, όπως ο Αντρέ Γκλυκσμάν (31 ετών) και ο Ρεζί Ντεμπρέ (28 ετών). Μεγαλύτεροι κατά μία περίπου δεκαετία ήταν ο Μ. Φουκώ και ο Ζ. Ντεριντά.

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...