Κυριακή 12 Δεκεμβρίου 2010

Όταν ναυάγησε το σχέδιο Άτσεσον

Από το ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artid=372659&dt=12/12/2010

*Γ. Παπανδρέου- Λ. Τζόνσον- Στ. Κωστόπουλος

*Η «πύρρειος νίκη» του Γ. Παπανδρέου 

και της ελληνικής διπλωματίας 

με τον πρόεδρο Τζόνσον στην Ουάσιγκτον


Της κ. ΦΩΤΕΙΝΗΣ ΤΟΜΑΗ*
ΤΟ ΚΟΙΝΟ ανακοινωθέν που εκδόθηκε στην Ουάσιγκτον μετά τη λήξη των συνομιλιών 
Παπανδρέου- Τζόνσον μπορεί να μιλούσε για κλίμα «φιλίας και ενθέρμου εγκαρδιότητος», μακράν όμως απείχε από την πραγματικότητα. Η ελληνοαμερικανική συνεννόηση άλλωστε ελάχιστες φορές κινήθηκε σε αυτό το μήκος κύματος. Αντίθετα, θύμιζε διάλογοόμοιο με αυτούς που αποδίδονται στο χάσμα γενεών:η μικρή Ελλάς είχε ορθοποδήσει μετά τον πόλεμο και επεδίωκε στη δεκαετία του 1960 να διαθέτει τη δική της αυτονομία στην εξωτερική πολιτική της. Αυτό δεν μπορούσαν να το ανεχθούν οι ΗΠΑ που είχαν την κηδεμονία της,όχι μόνο γιατί η πρόοδος της μικρής αυτής χώρας είχε συντελεσθεί με αμερικανική οικονομική βοήθειααλλά επειδή η γεωστρατηγική θέση της ήταν τέτοια που λειτουργούσε ως ανάχωμα στον από Βορράν κίνδυνο.Η φράση «Αντέστητε και ενικήσατε» στην απόρρητη έκθεση του έλληνα πρεσβευτή Αλ.Μάτσα μετά το πέρας της επίσκεψης Παπανδρέου στην Ουάσιγκτον θα αποδεικνυόταν προφητική,προαναγγέλλοντας την πύρρειο νίκη του έλληνα πρωθυπουργού που γνώριζε ότι οι μεγάλοι δεν συγχωρούν στους μικρούς τέτοιες νίκες. 


Η Διάσκεψη της Τεχεράνης το 1943


Από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_1_12/12/2010_425437


 *Τσώρτσιλ, Στάλιν και Ρούσβελτ 
αποφάσισαν την απόβαση στη Νορμανδία 
και χάραξαν με αδρές γραμμές 
τον μεταπολεμικό κόσμο 67 χρόνια πριν

Επιμέλεια: Νίκος Xρυσολωράς


Στα μέσα του 1943, η ροή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου είχε πλέον αλλάξει υπέρ των Συμμάχων. Ωστόσο, τίποτε δεν είχε ακόμη κριθεί οριστικά. Στο Ανατολικό μέτωπο, ο Σοβιετικός Στρατός αναζητούσε ακόμη εναγωνίως στηρίγματα, υπό τη μορφή αντιπερισπασμού από την πλευρά της Δύσης. Ταυτόχρονα, καθώς διαφαινόταν ότι η πλάστιγγα θα γείρει αργά ή γρήγορα εις βάρος των ναζιστικών δυνάμεων, ξεκίνησαν και οι πρώτες ζυμώσεις για τη μορφή που θα ελάμβανε ο μεταπολεμικός κόσμος. Στις 28 Νοεμβρίου 1943, ξεκίνησε στην Τεχεράνη του Ιράν η πρώτη διάσκεψη «κορυφής» ανάμεσα στους ηγέτες των τριών μεγάλων δυνάμεων που πρωταγωνίστησαν στον πόλεμο εναντίον του Γ΄ Ράιχ. Στόχος της ιστορικής αυτής συνάντησης μεταξύ του Φραγκλίνου Ρούσβελτ, του Ιωσήφ Στάλιν και του Ουίνστον Τσώρτσιλ ήταν να οριστικοποιηθεί η στρατηγική των Συμμάχων για την τελική φάση του Πολέμου και ιδιαίτερα ο χρόνος της απόβασης στο Δυτικό μέτωπο, η οποία θα ελάφρυνε το βάρος του Κόκκινου Στρατού και θα σήμαινε την έναρξη της πορείας προς το Βερολίνο. Οι «τρεις μεγάλοι», όπως έμειναν γνωστοί στην ιστορία, αποφάσισαν τελικά ότι η απόβαση στη Νορμανδία θα πραγματοποιείτο τον ερχόμενο Μάιο. Με τη συμφωνία αυτή, επιβεβαίωσαν ότι στο εξής θα συνεργάζονταν στενά με σκοπό την οριστική και αποφασιστική ήττα της Γερμανίας. Συμβολικό επισφράγισμα της συμφωνίας τους ήταν και το «ξίφος του Στάλινγκραντ» το οποίο δώρισε ο Τσώρτσιλ στον Σοβιετικό ηγέτη, σε ένδειξη αναγνώρισης και σεβασμού του βρετανικού λαού για τη γενναιότητα που επέδειξαν οι κάτοικοι και οι στρατιώτες που υπερασπίστηκαν τη μαρτυρική ρωσική πόλη. Το σημαντικότερο ίσως όλων, όμως, ήταν ότι οι συμμετέχοντες στη διάσκεψη άρχισαν να σχεδιάζουν σε αδρές γραμμές την εικόνα που θα ελάμβανε ο κόσμος μετά την ήττα των ναζί.





Οι «τρεις μεγάλοι» συζητούν μαζί 
για πρώτη φορά


Του Θάνου Bερέμη*


Η εισβολή του Χίτλερ στη Σοβιετική Ενωση και η ταχεία προέλαση των γερμανικών δυνάμεων έκανε απαραίτητο τον ανεφοδιασμό του Ερυθρού Στρατού από την Ανατολή. Οι εξελίξεις αυτές έφεραν τους συμμάχους στο Ιράν, τον Αύγουστο του 1941. 
Η διπλή κατοχή του Ιράν εξασφάλισε στους Ρώσους τον έλεγχο των πέντε βόρειων επαρχιών και στους Βρετανούς την υπόλοιπη χώρα. Ο Ιρανός μονάρχης Ρέζα Σαχ αναγκάστηκε σε παραίτηση και τον θρόνο του σάχη ανέλαβε ο γιος του, Μοχάμεντ Ρέζα. Ο νέος σάχης υπέγραψε το 1942 συνθήκη συμμαχίας με τις κατοχικές δυνάμεις και το 1943 κήρυξε τον πόλεμο κατά της Γερμανίας. Οι Σοβιετικοί, έτσι, απέκτησαν σίγουρη οδό ανεφοδιασμού από την Ανατολή και οι Βρετανοί εγγύηση προστασίας των ιρανικών πετρελαιοπηγών σε περίπτωση κατάρρευσης του ρωσικού μετώπου.


LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...